Door Douwe de Vries

Feyenoord wordt dan ‘010’, PSV de ‘boeren’ en AZ de ‘kazen’. Heb ik een grondige hekel gekregen aan de gezworen aarts- en streekvijanden van Ajax? Nee. Ik ben Ajacied in hart en nieren, maar ik geniet juist van het volkse karakter van Feyenoord, het gemoedelijke van PSV en provinciale van AZ. Het ‘wij zijn Ajax, wij zijn de beste’ is dan ook niet zo aan mij besteed.

Maar het niet arrogant zijn of willen overkomen als ras-Ajacied is eigenlijk onmogelijk. Feitelijk is Ajax ook de beste en meest succesvolste club van Nederland en behoort het nog steeds tot in ieder geval de Europese subtop.  

Een tweede club naast Ajax? Ondenkbaar. Dat is immers een beetje van twee walletjes eten. Toch toog ik afgelopen week in mijn Ajaxtricot naar het Buko Stadion. Telstar is mijn overduidelijke tweede club. En eigenlijk kan het contrast met Ajax niet groter zijn. 

Een recente kruisbestuiving: Joël Veltman genoot de jeugdopleiding bij streekgenoot VV IJmuiden. Ik denk als hij iets minder fanatiek was geweest, hij een Witte Leeuw was geworden. Daarnaast heeft Ajax best een tijd de vruchten geplukt van Velsense talenten. 

Een bekend Ajaxliedje heeft bij Telstar een variant. Daar houden de vergelijkingen dan ook wel een beetje op.

Verder is Ajax qua aanzien natuurlijk tien keer zo groot, chique en bombastisch. Toch gaat er ook een gloed door mij heen als ik een wedstrijd of training van Telstar zie. Het is zo’n onbeschrijfelijk gevoel zoals je ervaart bij je eerste liefde of Porsche.

Een bekend Ajaxliedje heeft bij Telstar een variant: “Waar komen Vissenkoppen toch vandaan? Dronken uit de Kennemerlaan! Kun je daar ook lekker eten? Bier zuipen en haring vreten! Vinden Vissenkoppen voetbal fijn? Als ze maar voor Telstar zijn!” Daar houden de vergelijkingen dan ook wel een beetje op.
 
Bij Telstar is verliezen eerder regel dan uitzondering. Punten laten liggen hoort eigenlijk bij het club-DNA, op het wonderlijke seizoen 2017/2018 na, waar mijn boek ‘Over mijn lijk in Velsen-Zuid’ uit voortkwam. Toen werd Telstar weer een voetbalclub.

De zin ‘meedoen aan de nacompetitie of troosteloos een grijze middenmootmuis, Telstarrrrrrrrrrrrrr blijft Telstarrrrrrrrrrrrrr’ doet mij denken aan de slotzinnen van Kees Prins’ ‘Dit Is Mijn Club’. Het kan bij zowel Telstar als Ajax dooien of vriezen, ze kunnen winnen of verliezen, maar betere clubs dan deze zijn er niet.